خوار خټک ته ګوره چې نظمونه په اوبو ليکي! /نوربادشاه يوسفزئ

زه به چې کله هم د کلي نه بازار ته لاړم نو که څومره ضروري کار به مې هم لرلو خو د ټولو اول به د کتابونو دوکان ته ورتلم چې ځانته ترې د کيسو کوم کتاب واخلم, يو ځل مې دا ” دا زه پاګل وم ” په نوم کتاب په نظر شو, زړه مې پرې وراغۍ. کتاب مې رواخيستلو, په ټوله لار مې تادي وه چې کور ته به څه وخت رسم چې دا کتاب ولولم, کله چې کور ته ورسيدلم نو دا زما عادت وو چې کتاب به مې په يو ځای لوستلو که هر څومره وخت به يې اخيستلو, دا کتاب مې چې کله ختم کړه نو په زهن کې مې د فکرونو طوفان راغی, ما د اجمل خټک په اړه هيڅ نه پيژندل ځکه چې زه په 6 جمات کې وم او زمونږ د تعليمي نصاب په اړه خو هر چاته مالومه ده.

د هاړ ګرمي ده، د خښتو او سيمټو حوالات باندې نمر لګي او دننه هم نمر راځي. تنور ئې ترې نه جوړ کړے دے او دپاسه پرې دا خبره لا بيله چې لکه مخکښې مې ووې دا فېصله مې کړې وه چې نۀ به اوبۀ څښم او نۀ به روټۍ خورم نو تاسو خپله اندازه وکړئ چې يو خوا د ګرمۍ دا حال وي او بل خوا سړے اوبۀ هم نۀ څښي او ورسره کمزورے شوے هم دومره وي چې د هډوکو پنجره وي نو د هغۀ به څۀ حال وي؟